χηλικός

-ή, -ό, Ν

χημ. χαρακτηρισμός ενός τύπου σύμπλοκων ενώσεων, αποτελούμενων από ένα κεντρικό άτομο περιβαλλόμενο από ένα μεγάλο σχετικά μόριο, που διαδραματίζει τον ρόλο τού υποκαταστάτη, ώστε να δημιουργείται ένα είδος κυκλικής δομής.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. chelate, πρβλ. χηλή].